De oprichter Andries Klijnstra aan het woord:

Het is begonnen direct na de dood van Ceausescu ik denk in januari 1990.
Ik werd toen benaderd door G. de W. van de vrijgemaakte kerk van Capelle a/d IJssel om mee te gaan met een transport van 4 vrachtwagens. We hadden de adressen gekregen van de “Stichting Fundament” die al jaren in het geheim contacten onderhield met diverse over het land verspreide predikanten. Er is mij in die tijd wel verteld dat je niet rechtstreeks als Hollandse predikant van man tot man contact met een Roemeense dominee kon hebben.

Ik herinner mij nog goed dat ik de eerste keer bij een dominee in Nearsova kwam en dat ik daar een tv toestel zag staan. U zult begrijpen dat ik dat wat vreemd vond, omdat de mensen het zo slecht hadden en de dominee in het bezit was van een tv en videorecorder. Later is me dat pas duidelijk geworden, want zoals ik al vertelde, er was maar sporadisch een rechtstreeks gesprek mogelijk, omdat dat veel te gevaarlijk was. Wat gebeurde er dan: er werd op een of andere manier gemeld dat er bezoek kwam van predikanten uit Nederland, en vervolgens werd dan duidelijk gemaakt dat zij niet met de Hollandse auto naar het huis van de betrokken predikant zouden gaan; zij reden dit adres voorbij en parkeerden de auto ergens onopvallend, en gingen dan in de nacht lopend naar de Roemeens-Hongaarse dominee en gaven daar na een vluchtig bezoek dan een videoband af waar alle voor deze predikant belangrijke informatie op stond.

Zo werd er in die tijd gecommuniceerd. U zult begrijpen: als je dat meegemaakt hebt, dan ben je verloren. Dus ben ik met G. de W. menig keer naar Roemenië geweest. Maar als je dan intussen verhuisd bent naar Hardenberg, dan denk je: waarom begin ik hier niet iets.

We zijn toen bij ons op zolder begonnen en daar was Mieke ook al bij betrokken, en zij heeft, en dat mag ook wel eens gezegd worden, zich daar voor de volle 100% voor in gezet. Daarbij wil ik niets te kort doen aan al die andere vrijwilligers, want ook zij hebben allemaal een dikke pluim verdiend.

Maar na een tijdje “Roemenië Comité Hardenberg” geheten te hebben, zijn we gaan nadenken over een stichting, want intussen hadden we bij het station een loods kunnen bemachtigen van 150 vierkante meter.
Daar hebben we achteraf geen spijt van gehad, want het werkte prettiger en we hadden zelfs ruimte om buiten goederen op te slaan als dat nodig mocht zijn; maar we konden daar ook makkelijk een vrachtwagen laden.

Wat de stichting betreft mogen we ook beslist niet vergeten om onze Hemelse Vader daar nog steeds voor te danken, want ook nu mogen jullie nog steeds dat werk doen tot eer aan Hem en tot hulp aan de broeders en zusters in nood.

Andries woont nu in een andere woonplaats en heeft daarom het werk voor onze stichting neer moeten leggen, maar hij komt nog regelmatig in Roemenië..